Gost

Dzień był pochmurny, istne oberwanie chmury. Opustoszałymi uliczkami Gludio powoli kroczyła postawna postać. Strużki deszczu spływały po jej wypolerowanej, acz bardzo znoszonej zbroi. Twarz owej postaci była po części skryta za jasnymi, acz długimi włosami z których ściekała wszechobecna woda. Gdyby ktokolwiek wyjrzał przez okno, ujrzałby, że wędrowiec nie jest sam, że tuż za nim podążą „coś” przypominającego czworonożne zwierzę o ciemnej barwie. Uważny obserwator zauważyłby, że osobnik z pewnością jest rycerzem . Widać było to wyraźnie w jego zamaszystych i sztywnych ruchach oraz po dumnym wyrazie twarzy. Jednak na twarzy widać był co jeszcze ... zmęczenie i smutek. Wędrowiec zatrzymał się przed bogato zdobionym wejściem siedziby klanu Mjolnir. Zastukał kołatką do drzwi. Po chwili otworzyło się małe okienko zza którego spoglądał bogato ubrany krasnolud.
-Witoj wędrowcze. Co cię tu sprowodza w tako podłą pogodę?
-Witaj Panie. Zwę się Gost. Przysyła mnie do was mój przyjaciel Darghur.
- Darghur powiodosz.... Zatem wejdźże i wyłoż nom swą sprawę... Widzę, żeś strudzon drogą. Jakowe jadło się znajdzie, a i coś do ogrzania tyż.
- Na honor ... w czas o tym mówicie Panie.
Gost powoli wkroczył do komnat, gdzie wnet zaznał wygód gościnności krasnoludzkiej. Dotychczas towarzyszące mu „coś”, skryło się w mroku jednej z uliczek, gdzie jak posąg czekało na powrót swego pana.
- Mów z czym przybywosz rycerzu.
- Już 40 lat mija jak kroczę po tym świecie samotnie walcząc ze złem i niegodziwością wszelakimi znanymi mi sposobami.
- Wszelakimi powiodosz?
- Na honor ... wszelakimi mości krasnoludzie.
- A czego zatem szukasz u nos? Chyba nie zła?
- Nie ... na honor ...nie. Po prostu nie starcza mi już sił, a nawet mroczny mściciel potrzebuje miejsca, gdzie może spokojnie wytchnąć, naprawić zniszczony walką rynsztunek, gdzie może czuć się jak w domu, wśród bliskich.
- Cóż... – powiedział zamyśliwszy się krasnolud.
Mimo ciszy, która na stała Gostowi wydawało, się że słyszy dźwięk młota uderzającego w metal. Nie wiedział, co to znaczy. Nie wiedział, że teraz właśnie wykuwa się jego ... przeznaczenie.

Ps Nim zdecydujecie o losie Gosta, chcę dodać ,że jestem czasami zbyt gadatliwy, ale przecież każdy ma jakieś wady. Zaś co się tyczy pisania czegoś prozą bądź wierszem, to z racji niecierpliwości są to zawsze krótkie formy, jak ta powyżej.

Jezeli Cię Draghur przysyła to zasługujesz conajmniej na próbe.

Godotliwen je, to je fakt, ali tyz skromnie som nos o tem uostrzegl.

Tylem jo wypowiedziou sie w tej kwestii, bo jako ze jo go znom, to i uobiektywnen ni byda.

Ja się z Lunarem zgadzam <szczerzy się>

a ja z Shilą <mruga> Twisted Evil

Wiedziona instynktem Anomirre po przywitaniu gościa wyjrzała przed Domek. W tem zauważyła małe kocie siedzące grzecznie w mrocznym zaułku.
- Shila - dawaj no tu szybciorem wiadro mleka i kilka ryb!!! Co - wciąż nie można łowić, no niech będzie udziec Formora.
Kotek ostrożnie obwąchał podaną strawę, ale nie tknął jej. Dopiero gdy jego Pan dał przyzwolenie, rzucił się na jedzenie jak by od tygodnia nic nie jadł.
- Uadnie to tak kocine głodzić? Zouza Zouza Zouza - do nogi. Pobaw się z małym gościem i przyzwyczajaj się do niego, bo pewnie zamieszka w naszej stajence. Nie no - nie ciągnij go za ogon... ech...

Hi hi
Mściciel co ze złem wszelakim walczy <mruga>
Dawać uobuza na ciężkie próby....