Mezius

To był wietrzny, słoneczny dzień. W powietrzu dało się wyczuć zapach kwiatów, które teraz widniały w wazonach w każdym domu. Na ulicę wszedł wysoki, jasny elf, o pięknych, niebieskich oczach i szarmanckim uśmiechu. Miał na sobie lekką, porysowaną zbroję, zwaną przez kupców Zagładą, a przez ramie zawieszony kosztowny i misternie zdobiony łuk. Szedł żwawym krokiem kierując się w stronę tawerny. Zanim jednak wszedł do środka, przejrzał się w pobliskim oknie, starł ślady szminki z szyi i poprawił rozmierzwione włosy. Gdy uznał, że jego wygląd jest „zadowalający”, nałożył małą, srebrną koronę i otworzył drzwi.
Ledwie jak przekroczył próg, uderzyła go fala dymu z orczych ziół, która uciekała z pomieszczenia przez otwarte drzwi, niczym stado przestraszonych jeleni. Przez moment elf chciał zrobić to samo, jednak przypomniał sobie cel wizyty i zaczął się rozglądać. Podszedł do lady, gdzie barman właśnie kłócił się z dwoma podpitymi krasnoludami. Poczekał chwilę, a gdy krasnoludy wyszły z tawerny, bluzgając wyzwiskami, podszedł do człowieka.
- Witaj stary pijaku!- rzekł radośnie
- Meziusie! Witaj! Dawno żem cię nie widział. Co tam słychać w dalekim świecie?- odpowiedział tamten klepiąc się po swym ogromnym brzuchu i ocierając nos rękawem
- Ano żyje se jakoś.. w każdym razie lepiej niż u ciebie- wskazał głową w zamykające się drzwi- Ale przyszedłem tu do ciebie z pytaniem...- podrapał się po głowie- Orientujesz się, czy jest tu ktoś z Mjolniru?
- A co, znudziło ci się spokojne życie?- karczmarz zaśmiał się - Nie ma chyba tu nikogo z tych nicponiów. Ale jak chcesz mogę im coś przekazać.

Elf zamyślił się przez chwilę, po czym wyjął z torby kawałek pergaminu, pióro z atramentem i zaczął pisać:

„Szanowni członkowie Mjolniru,
zwą mnie Mezius i jestem elfim łucznikiem. Przez długi okres czasu wędrowałem samotnie po tej ziemi, jednak znudziło mi się odosobnienie i postanowiłem znaleźć klan, który mnie przygarnie. Prócz towarzystwa nie oczekuję nic w zamian, za to ofiaruję swój łuk i... [kleks, świadczący o zawahaniu autora] i cokolwiek mogę dać. Jeśli mnie przyjmiecie, udowodnię, że jestem dobrym kompanem oraz będę dumnie reprezentował wasze barwy.”

Odłożył pióro na bok i przeczytał całość kilka razy, a jego twarz wykrzywiał coraz większy grymas wstrętu.
- Nie podoba mi się to co naskrobałem, ale chyba będzie musiało starczyć..- wymamrotał i pożegnawszy barmana wyszedł z karczmy.

---------------------------------------
Jestem Mezius, Silver Ranger 65 kręgu
Dotychczas byłem.. kiedyś ho ho temu w Ravendael, ale umarło śmiercią naturalną. Później w Aranruth, złożonym z uciekinierów z Raven. Jednakże a powodu długiej nieobecności musiałem ich opuścić.

Do Mjolniru zgłosiłem się, ponieważ jest u was moja bliska przyjaciółka Nalphia oraz Vendria (ich opisy klanu również mnie do tego przekonały)

Moimi innymi postaciami są:
Kowal Hestos (24) i Szukacz Zevor (34)
Kapłan Evy Avander (45)
Elfi Rycerz Staver (38 )
Kamael Glaur i ludzki wojownik Triv (obaj kolo 5)

Wszystkie postacie są bezklanowe

A rycinkę komnaty wysłałem do Urkrafta

odbiegajac od tematu
Czym kierowales sie nazywajac swoja postac ,,Mezius"?
odpowiedz mje na to pytanie, dla mje to wystarczy i bedzie fajno. Pozdrawiam

//Niczym się nie kierowałem, tak po prostu spodobało mi się. A coś jest z nim tak? <szczerzy>

nie ze sie nie podoba, nie chcem Cie obrazic czy cus, ale to brzmi jak najdrobnijesze zrobnienie imienia, jak szczyles w galoty to mama moglaby mowic Mezius, ale jestes starym chopem , teraz powinienes nazywac sie; Mezo? hehehe.
Nie wiem i wsumie nie mnie to powinno interesowac , jesli Tobie nie przeszkadza to i mnie, myslalem ze moze zaczerpnales skads to imie, ale jesli tak w wyniku chwili nazwales to ok Very Happy

. Nie mam wiecej pytan

//ehh.. zatem dla jasności.. fonetycznie to brzmi [mezjus] nie [meźus]

Człowiek wstał szybko i krzyknął za wychodzącym Elfem
-Te, Elf! Co wyłazisz, jak decyzji nie ma? Poczekałbyś, czy coś?
Usiadł ponownie na krześle i spojrzał chłodno na przybysza.
-No dobra, mówisz, że przystąpić chcesz? No Ja nie mam sprzeciwu, ale powiedz Ty mi, czemu prócz towarzystwa nic nie wymagasz? Toż to od tego chyba jesteśmy, żebyś wymagał, jak coś dajesz. Z resztą, niech Ci będzie.
Machnął ręką i skinął głową uprzejmie do niego
-ZA.

------------------------------------
Ależ się przyczepiliście szczegółu, nawet ja bym na to nie wpadł Very Happy

Hm.... elfi amant...? - jej twarz, mimo szczerych chęci powstrzymania się, pokryła się drwiącą miną i takimż samym uśmiechem - cóż, może być zabaw... eee... ciekawie. Tak. Ciekawie. - pokiwała głową potwierdzając jakby przed samą sobą ostatnie słowo - Mimo wszystko jakoś chciałabym się dowiedzieć dlaczego nie wróciłeś do bractwa, w którym byłeś przed "długą nieobecnością w świecie"?

_______________________________________________

Z tym imieniem to też mnie się zdaje Xaro, ze to właśnie czytane raczej powinno być przez "j" a nie przez "ź" Wink

Elf, usłyszawszy człowieka, obrócił się zaskoczony na pięcie i otworzył usta w odpowiedzi, jednak przerwał mu kobiecy głos. Oczy rozszerzyły mu się ze zdumienia, że tak wielu członków Mjolniru było obok. Chwilkę się zastanowił i powiedział:
- Na pierwsze pytanie, powiem tyle, że uzyskanie sprzętu od klanu nie jest moim priorytetem. Zresztą... nie chce nikogo urazić czy coś w tym stylu, ale później występują spory o własność, a nie chce zostać bez niczego... Dlatego wystarczy mi co najwyżej pomoc w znalezieniu materiałów.

Odwrócił się w stronę kobiety a na jego twarzy wstąpił szeroki i pewny siebie uśmiech
- Na twoje pytanie pani odpowiedź jest prosta. Po prostu większość osób z którymi miałem dobry kontakt odeszła z niego, a w tym przynajmniej 3 osoby wstąpiły do was.

Ciemnowłosa dziewczyna siedząca obok Galarda pykała niespiesznie fajkę tonąc w oparach rubinowego dymu. Z lekkim uśmiechem przyjrzała się elfowi i skinęła głową.
-Hmm.. co prawda ledwom tu od ziemi odrosła i nie wiem, czy wypada mi głos zabierać, ale myślę, że warto lepiej tę szyszkę poznać...

Komnata sprawdzona pozytywnie przez Sami Wiecie Kogo Smile

Usłyszawszy odpowiedź na swoje pytanie przytaknęła jeszcze głową. Jednak pewny uśmiech jasnego elfa rozbawił ją setnie. Powstrzymała się nieco i zaśmiała się tylko cicho. Zwróciła się lekko w stronę towarzyszy i uśmiechnięta powiedziała niezbyt głośno...

- Nie mam nic przeciwko. Tym bardziej, jeśli jego znajomi już są między nami.

Mosze być - mruknęła Mae pod nosem w stronę jarla.

Nie tancerz - ZA

Również Za. Wink

Elf, wysłuchawszy wszystkich komentarzy, oparł się o blat pobliskiego stołu, czekając na końcową odpowiedź.