Cantanos

Do karczmy wszedł powoli dobrze zbudowany, średniego wzrostu mroczny elf o długich, siwych włosach i fioletowych oczach. Ubrany był w czarne, skórzane spodnie i nie dopiętą pod szyją lnianą koszulę. Rozejrzał się uważnie po pomieszczeniu zatrzymując na moment wzrok na części z zebranych w nim osób.

- Witajcie Mjolnirczycy - przemówił dosyć głośno zachrypniętym głosem, odchrząknął - Większość z Was pewnie mnie nie zna, a przyznam że i dla mnie wiele obcych tutaj twarzy. Ot, co najwyżej na rynku Girańskim kiedyś zauważonych. Pozwólcie więc że się przedstawię. Nazywam się Cantanos, jestem uniżonym sługą mej Pani, Shilen. - elf zrobił krótką pauzę - Zapytacie pewnie co tutaj robię... Już śpieszę z wyjaśnieniami. Opuściłem swoją rodzinę z polecenia hierarchów kościoła Shilen i wybrałem Was jako tych którym zaoferuję swój miecz i swą modlitwę w boju przeciwko heretykom. Wybrałem Was, bo jako jedni z niewielu możecie poszczycić się opinią osób honorowych, wiernych starym obyczajom. Mówiono mi że nie uświadczę pośród Was herezji czy jakich plugawych procederów.

Rzeknę kilka słów o sobie byście mieli na moją osobę nieco szersze spojrzenie. Pochodzę z wyspy położonej daleko na zachodzie, zwanej Wyspą Odrodzonych. Jeśli będzie ktoś chętny posłuchać to przy jakim pełnym kufelku mogę więcej na jej temat powiedzieć, teraz jednak nie czas i miejsce na to. Tam trzydzieści trzy wiosny temu urodziłem się, a także wychowałem i wyszkoliłem w fachu najemnika. Na kontynent przybyłem niespełna trzy lata temu i zostałem przyjęty do Wilczej Rodziny, która zastąpiła mi moich prawdziwych krewnych. To właśnie z wilczym łbem w herbie przystąpiłem do kościoła Shilen, a także otrzymałem pas rycerski. Po niecałych dwóch latach przykre wydarzenia, które także są opowieścią na inną okazję, sprawiły że wraz z kilkoma osobami wilczy łeb w herbie zamieniliśmy na wilczą łapę. Przy nieocenionej pomocy bliskich mi osób założyłem nową rodzinę, bractwo Żelaznego Wilka, do którego do dziś należałem. W obu wilczych klanach przeżyłem wiele wspaniałych chwil, oba bractwa są i będą mi bardzo bliskie, wszystkich z ich członków uważam za rodzinę. Teraz jednak hierarchowie uznali że czas bym bardziej czynnie zaczął tępić herezję. Pech chciał że moje odejście złożyło się w czasie z problemami nękającymi Żelaznego Wilka. Ostatnimi czasy budziło się mniej osób, części z nich zamarzyła sie wojenka. - Zerknął ukradkiem na Vaendeane - Tak czy inaczej mam nadzieję że będą oni stawać teraz wraz ze mną, ramię w ramie pod nowym godłem Mjolniru. Mam nadzieję, że zdam ja się Wam na coś. Co powiecie?

Jeśli jakie pytania macie co do mnie lub mej przeszłości, to zdaje mi się że teraz będzie dobry moment na ich zadanie. W miarę możliwości odpowiem na nie.

===============================================

Postać:
Main - Shillien Templar 78
Subklasy:
- Warcryer 75 (mimo że według mechaniki gram wrc to odgrywam kapłana shilen)
- Hawkeye 56

Rycinę z komnaty prześlę odpowiedniej osobie w najbliższym czasie.

Kolejna pokrewna mi duszyczka. Ja jestem Za, zobaczym jak reszta.

za

Za. Kiedyś w WR był z tego co pamiętam Wink

Jo!

Tego też mam gdzieś tam na liście, ino się ostatnio polowania urwały, bo my wojny toczyć zaczęliśmy.
Może w końcu ktoś mje jako Śpiewaczkę weźmie.
Oczywiście za.
I do tego polecam ów Pana i ręczę za niego...

Mam tylko nadzieję, że co do poprawnej mowy i takich tam, to wniesiecie sporo, bo - nie oszukujmy się - wcale nie jest idealnie. I oby Was to nie zraziło.

Nie no, choć osobiście wolałbym ful klimat plus odgrywanie postaci to zdaję sobie sprawę że na wojence bywa różnie. Nie przejmujcie się tak tym tępieniem heretyków, to tylko motywacja mojej postaci, nie moja Smile

Ano bez popadania w skrajności, a jeśli chodzi o kufelek (zwłaszcza pełny), to ja reflektuję, ja, tu, ooo! [macha uapką].

Podanie wporządku, ale mało tego podania w podaniu. Siakieś kilka wersów skrobnąć może o miłości kwiatu pelargoni do stokrotki? Pozycja krytyków stawia nas w bardzo dogodnej sytuacji, możemy mówić, co nam się podoba, a rekrut musi z pokorą przytakiwać. Ciut więcej ja bym chciał [macha kuembkiem weuny]

Nu... To mie przekonuje. Jeno musisz znać i zaakceptować krasnoludzką pieśń, w Elmore spisaną. Ja wiem, bom ją znau od mauego. W Elmore wychowany, jak krasnolód, jeno wyższy trocha jestem od nich. I bebech taki mie nie zwisa, a szkoda. Hrhr. Niniejszym pieśń brzmi:

[stanął w dumnej pozycji i począł w pół recytować w pół śpiewać]

Nie rzucim Elmore, skąd nasz ród,
Nie dam pogrześć mowy!
Twardsze my przeca niż jelfi ród...
Niż w rzyć kopane drowy!

I w boju śpiewać trza, oj trza.

Jak zwykle, jako kto weźmię me słowa pod uwagę, to ZA.

Wysłuchawszy przyśpiewki Svarte'a elf parsknął śmiechem - Choć bardem nie jestem to przyznam że piosnka zacna, zabawna i iście krasnoludzka. Jak dla mnie może być. Popijem się kiedyś to i nie takie rzeczy będziem śpiewać. - To rzekłszy spojrzał na Jerrharda zafrasowany - Z tego co mówiłeś Jerrhardzie, to zrozumiałem tylko to o kuflu... Nie przyszedłem Ci ja tutaj żadnych podań pisać, przecie do komnaty wlazłem i normalnie mówię, jak normalny elf... - podrapał się po ciemieniu i rozejrzał dookoła - Z tymi kwiatkami to też dziwne dla mnie, nigdy zbytniej wagi do ich wąchania nie przywiązywałem, chyba że bukiet żonie składałem. Przyszedłem zaoferować Wam swoje usługi w bojach jakie toczycie, a także moje towarzystwo przy kuflu i w dysputach wszelakich. To że gospodarze z Was to wiem, Wasza to karczma i róbta se w niej co chcecie, ja potakiwać mogę jak Wam przez to raźniej będzie.

siedzace w dalszej czesci sali dwie kobiety rozmawialy cicho, co i rusz spogladajac na mrocznego elfa. co chwile bylo slychac ich chichot. trudno rzec o czym rozmawialy, ale na pewno mialo to zwiazek z gosciem. w pewnym momencie mlodsza z nich wstala i przemowila tak by kazdy ja slyszal:
- jestesmy za tym by przyjac przybysza w nasze szeregi - i juz ciszej dodala jakby do siebie - niech stokrotke wepnie we wlosy - zasmiala sie cicho i usiadla.

Nuu! To mi siem podoba. To mie przekonuje. Hrhr. Jako się razem w Aden spotakmy, to się shlejem, że kac będzie większy niż jezioro Fellmere! I zobaczym jakie sprośne piosnki znasz!

A ja się dowiedziałem, że za kilka miesięcy napiszesz w nieobecnościach, że znikniesz na kilka miesięcy. [porusza brwiami] Jestem ZA.

On juz we klanie.

No przecież wiem [nie wiedział].