Hadzimierz

Wysłany: Pon 12:08, 05 Mar 2007

Przykląkł na wzgórku. Z uśmiechem patrzył na domek, z którego, mimo dość sporej odległości, bił blask światła i dało się słyszeć rozmowy i śpiewy. To był kres jego długiej podróży. Dobrze pamiętał słowa orka – swojego druha i brata: „zawsze będzie u Nas dla Ciebie miejsce, bez względu na wszystko”. W duchu, podczas podróży przez cala krainę, modlił się by reszta jego bractwa tak myślała. Owszem znał nie tylko swego druha. Słyszał o Wielkim Wodzu owego zakonu. Wielkim ze względu na balast, który targał przed sobą, ale to u krasnoludów normalne. Mimo wszelkich uszczypliwych komentarzy i żartów wymienianych podczas każdego spotkania, darzył ogromnym szacunkiem Kalibana. Znal tez pewnych braci. Czasem zachodził w głowę jak Matka Natura mogła sobie tak zażartować – krasnolud i człowiek braćmi? A jednak. Niziutki, ale mężny i zapalczywy Urkraft oraz wspaniały fechmistrz, potocznie zwany gladiatorem, Lunar. Nie raz, ani nie dwa ich drogi się krzyżowały. Nie raz ani nie dwa, ich oręż łączył się w walce przeciw wrogowi – tudzież ludzkiemu bądź będącemu tworem Matki Natury. Przypominał sobie o wielu personach noszących na pelerynie bądź zbroi herb bractwa.
Z zamysłu wyrwał go zaczynający padać deszcz. Wyjął z plecaka skórzaną pelerynę, założył ja, naciągnął kaptur na głowę i podarzyl w kierunku dochadzacych oznakow szycia.
Przed wejściem jeszcze raz spojrzał na kartkę z adresem podarowaną mu przez druha. Wziął głęboki oddech i ręką popchnął drzwi. Gwar natychmiast ucichł. Każda postać będąca w gospodzie zwróciła wzrok w kierunku zakapturzonej postaci. Kaliban zaczął wzrokiem szukać swojego wspaniałego topora, Margar rozglądał się za pazurami z prawej dłoni (przeca trzeba jakoś trzymać puchar z zajzajerkiem), Urkraft, do tej chwili czyszczący ostrze swej broni, odrzucił szmatę na bok i mocnej zacisnął obie dłonie na rękojeści. Postać faktycznie mogła wzbudzić odrobinę zaniepokojenia i niepewności nawet u najbardziej zaprawionego woja. Była to dobrze zbudowana, wysoka postac. Na plecach dało się zauwacyc miecz skrzyżowany z toporem, a także parę mieczy. Wszystko nakryte było mosiężną czarna tarcza. Postać omiotła wzrokiem cala izbę, uśmiechnęła się lekko i zaczęła zdejmować kaptur. Obecni w izbie biesiadnicy, ruch rękoma w stronę głowy przyjęli z pewnymi obawami i jeszcze bardziej byli gotowi, mimo ostrej upojności zajzajerkiem, stawić czoło przybyszowi. Postać jednak zdołała zdjąć kaptur.
- Witajcie – rzekła postać – dalej tego domku nie mogliście mieć?
- Hadzik uajzo!!! – krzyknął Kaliban – wiesz, jakiego starach mi napędziłeś?
- Większego niż zwykle? – postać odrzekła z uśmiechem.
- Żartuj sobie żartuj. Wiesz gdzie jest teraz moje serce? Chowa się gdzieś między wątrobą a dwunastnica – odpowiedział wyraźnie uspokojony już wódz.
Przyjaciele poznali wielkiego i dzielnego rycerza Hadriela z Tarriviany. Rzucili się z uściskami w jego stronę. Margar poznał swego brata i uniósł go bez problemu mimo niemałego ciężaru spowodowanego przez zbroje i dzierżone oreze.
- Widziałem ze się w końcu zdecydujesz – oznajmił z uśmiechem ork.
- Tak chyba będzie najlepiej… - odrzekł z lekkim wahaniem w glosie woj.
Po wymienieniu uścisków i uprzejmości, Hadriel wyszedł na środek izby i począł mówić
„…Jeszcze raz witajcie. Niektórzy z Was mnie znają. Jestem Hadriel z Tarriviany. Jest to malutka wysepka niedaleko Wyspy Głosów. Jestem rycerzem. Jednak wybrałem ciemna drogę rycerstwa. Było to spowodowane pewnymi wydarzeniami, o których może kiedyś Wam opowiem. Rad jestem ze jest tu jeden z moich mentorów i wzorów do naśladowania (rzucił cieple spojrzenie w kierunku Ramireza). Przybyłem do Was w celu wstąpienia w Wasze zacne szeregi. Moje dotychczasowe bractwo z przyczyn niezależnych od Nas, zostało skazane na upadłość. Moje bractwo było częścią i na pewno pozostanie historia tego wspaniałego, jednakże również zdradzieckiego i mrocznego, świata (jego glos zamarł na chwile, przełknął ślinę, spojrzał w okno i ciągnął dalej). Co mogę Wam zaoferować? Swój miecz, swoja tarcze w walce. My rycerze z zakonu Mordreda, nie lękamy się niczego ani nikogo. Twardo, niustepliwie i do końca dążymy do zrealizowania tego, co sobie zamierzyliśmy i tego, co wyznajemy i w słuszność czego wierzymy, choć nie zawsze jest to uznawane za cos poprawnego. O mnie, jak również o moich czynach i osiągnięciach, zaświadczyć mogą obecni tu Kaliban, Margar i bliźniacy Urkraft i Lunar (Hadriel uśmiechnął się wymieniając imiona postaci). Mam nadzieje ze będzie ze mnie zadowoleni, a i ja odnajdę tu spokój i ciepło, którego brakuje mi od czasu upadku Endeavor…”. Hadriel jeszcze raz spojrzał na obecnych, po czym naciaganal kaptur na głowę i opuścił izbę, czekając na decyzje…

Wysłany: Pon 12:13, 05 Mar 2007

Za

Wysłany: Pon 13:29, 05 Mar 2007

Krótko i na temat.

ZA Very Happy

Wysłany: Pon 14:29, 05 Mar 2007

Hadzik... no a jakże ... bierem go !!

Wysłany: Pon 16:57, 05 Mar 2007

jo

Wysłany: Pon 19:48, 05 Mar 2007

<kręci nosem> Lavynka tez ZA

Wysłany: Pon 21:15, 05 Mar 2007

Powoli podnosząc wzrok z nad talerza, umorusana, zapijaczona, zielona gęba dojrzała brata we krwi. Hadzik. Toć to mój druh i kompan we walce i hedorzeniu jelfich... znaczy zdobywaniu jelfich serc. Jakżem rad go widzieć w naszym dumeczku. Jakżem rad móc razem nosic tyn sam sztandar. Kto przeciw? Kto jesio raz pytom ? Ten na udeptanum ziemie z flaszkom bimbra musi stawać ku mnie.

Wysłany: Wto 14:41, 06 Mar 2007

<kręci sie po swojej komnacie>
Za ? Tak tak Za
<poszedl dalej sie obijać>

Wysłany: Wto 16:01, 06 Mar 2007

Wysłany: Śro 23:20, 07 Mar 2007

no mnie tyż sie podoba, za

Wysłany: Czw 9:27, 08 Mar 2007

Heh... czemu jeszcze nie u nas...

Wysłany: Sob 15:58, 10 Mar 2007

Hadzik napisał:

Wielkim ze względu na balast, który targał przed sobą, ale to u krasnoludów normalne.

<kula się po ziemi> masz za to wielki plus
Ja jestem za, chociaż historia mnie nie uwzględnia. <yhhh i kicha, nie będę na żadnym obrazie>