Venar - odrzucone

Witajcie dzielni Mjolnirczycy!

Jam jest Venar – Spellhowler osiągnąłem 56 krąg. Przybyłem do was wycieńczony po rozpadzie mojego byłego klanu – Morgurth, który to toczył zaciekłą, choć przegraną wojnę z wieloma klanami. Szczęśliwie dowiedziałem się o Mjolnirze od któregoś z Was, spotykając go w ponurych Nekropoliach. Wcześniej także dochodziły do mnie pogłoski o Waszej sile i potędze. Pomyślałem że dostanie się do Mjolnira byłoby spełnieniem moich marzeń. Zaintrygował mnie piękny w swej prostocie herb, który to z dumą, jak sądzę nosicie. Myślę że nie zawiodę się na Was, i jak mam nadzieję Waszym braku uprzedzeń dla nowych. Co mogę ofiarować Wam? Lojalność? To po pierwsze. Chęci do współpracy i pomocy? To drugie. Możecie być mnie pewni. Będę wykonywać wszystkie obowiązki narzucone na klanowiczy.

Wysłuchajcie teraz historii mojej o tym, jak dostałem się na świat Allseronu:

Byłem zwykłym uczniem Gimnazjum, jakich wiele. Uczęszczałem już do ostatniej klasy. Nie szło mi jednak najlepiej z nauką, często zamiast w szkolnej ławie chodziłem po lesie, badałem różne zakamarki. Zagłębiałem się codziennie coraz dalej w dzikie ostępy mrocznej puszczy. Bywało że któryś z moich kolegów wybierał się tam ze mną by poznać to, co ja odkryłem.
Nastał czas rozdania świadectw.
-Nareszcie wakacje! Jestem absolwentem gimnazjum! - Tylko to miałem w głowie. Nie wiedziałem jednak co chcę robić dalej. Miałem wiele czasu na namysły, gdyż nie zaprzestałem moich wycieczek. Od zawsze ciągnęła mnie mroczna magia i magia wiatru, ale znałem ją tylko z legend powtarzanych przez zsiwiałych starców.
Pewnego dnia postanowiłem wyruszyć do części puszczy, której w ogóle nie znałem. Zapakowałem plecak, jak nigdy. Ledwo go zapiąłem! Pożyczyłem nawet krótki miecz od zaufanego przyjaciela. -Przezorny zawsze bezpieczny. -Pomyślałem.
Rodzice widząc moje przygotowania znowu zrobili zniesmaczone miny. Ja jednak wyszedłem jak zwykle mówiąc tylko „Będę wieczorem, nie martwcie się”. Już po paru minutach pogrążyłem się w myślach. Mimo moich zamierzeń trzymałem się mojej starej ścieżki. W końcu skręciłem w lewo zagłębiając się w niezbadany gąszcz drzew i krzaków. Przedzierałem się cały czas przez gęstwinę.
Nagle moim oczom ukazała się polana. -Dziwne. W środku lasu? -Pomyślałem. Nie zastanawiając się długo wyruszyłem zbadać spotkane zjawisko. W samym środku owalnej polany znalazłem mały krąg rzeźbionych kamieni. W centrum kręgu znajdował się przycisk. -Lepiej go nie ruszać.
Wróciłem do domu. Nie mogłem zasnąć rozmyślając o swym znalezisku. Co by się stało gdybym wcisnął przycisk? Na razie dałem sobie spokój, jednak nie dawało mi to spokoju. W końcu ciekawość wzięła górę i tam wróciłem. Bez trudu odnalazłem polanę i kamienny krąg. Chwila wahania i wcisnąłem przycisk. Moim oczom ukazała się dziwna poświata. -Ależ to portal! -wykrzyknąłem. Usiadłem z wrażenia. Ciekawe dokąd prowadzi? Kto go tu umiejscowił i dlaczego? Te pytania nurtowały mnie nieustająco. Zebrałem się w sobie, wziąłem rozpęd i wskoczyłem prosto w portal. Znalazłem się w jakiejś świątyni. Po względnych oględzinach stwierdziłem że to świątynia bogini Shilien. Znajdowały się tam też 2 osoby, które od razu zaczęły rozmowę, i wyjaśniły mi gdzie się znalazłem. Natychmiastowo zbladłem dowiedziawszy się, że jestem w innym świecie, bez możliwości powrotu. Świecie Allseronu. Na szczęście jakoś się tu odnalazłem i tu żyję.
Minęło trochę czasu, jakoś się urządziłem. Przystosowałem do tutejszych trudnych warunków.

Zdjęcie komnaty wyślę później.

[miącha nerwowo kuembkiem] Em.. co?

Edycia: Wybacz za zbyt powierzchowną ocenę!... Aaa... kaj Noell, mój kochanek? [macha rozkosznie rąsią w przód i w tył] Czeeeść! em... jak Ci było?

[dołącza się do miącha kuembka]Ale oso chodzi?

nie zrozumiałeś nas - historia ze świata fantasy, własna twórczość, etc Wink

Rzadko czytam opowiadanie które pisza rekruci, ale to przeczytałem. Ii.... do jasnej co to jest? Ni bede czytał już w ogóle tu opowiadań, alke przynajmniej rozbawiłes mnie. Jak na razie na Nie.

Bądzta wyrozumiali, chopak ma wyobraznie i pokazał cos nowego.

P.S. Starej sie nie mieszac swiata rzeczywistego ze swiatem fantasy. Opowiadanko fanie napisane lecz zmien fabułe na Twoja postac i z tym przyciskiem tez przegiąles hehe. Ale jestes jesio muody i masz duzo czasu, próbuj dalej.

NIE...nie obraz sie, ale jestem zdania ze musimy zrobic sie bardzo restrykcyjni, a nawet nieco wybredni jesli chodzi o rekrutow. Ciagle sie ktos zglasza i liczba Molnirczykow rosnie w takim tempie ze ja jestem lekko przerazony. Jak nie bedziemy tego kontrolowac to Mjolnir stanie sie nagle kolejnym wielkim klanem z zatracona gdzies swoja tak wazna dla mnie tozsamoscia.

Z kąd zkojarzenie z realnym światem? Widziałeś kiedyś na ulicy mrocznego elfa?
Ale pozatym wiedziałem że to nie przejdzie, napisze coś standardowego. Będę próbował!

Edit:
@down Rozumiem że z góry skazujesz mnie na porażkę, tak?

A próby sugeruję od słownika zacząć poprawnej polszczyzny, gramatyki, składni, semantyki i co tam jeszcze Bralczyk wymyślił...

Ehh Jerrus fafuo moja, Ty to zawsze musisz sie tak czepiac co? I co ja sie tutaj dowiaduje, nie dosc ze Haruk to jesio Noell?

A co do podania, faktycznie dosc inne opowiadanie. Pomysl dosc ciekawy, wstepnie za.

Jestem na NIE.

*kręci głową*Tak, że tak... *głęboko myśli* A więc... *puknął się w głowę*
Nie zaczyna się zdania od więc*marudzi*
*chwyta się za głowę i buja raz w przód, raz w tył*

Odynie pozwól mi umrzeć bo żyć dumnie już nie można. Na NIE.

Odynie a nie Thorze ? Razz

napisz ładną historię i pomyślimy

Brak ciętych ripost ze strony samego zainteresowanego? [szukuje kłódkę]