Wakaii

Otarła pospiesznie łzę spływającą po policzku i szybkim ruchem noża odcięła haft starannie przyszyty do ramienia. Stare nici poddały się ostrzu bez żadnego protestu. Nie tego się spodziewała.. Spojrzała ze smutkiem na wyhaftowane wilcze oko na skrawku materiału, złożyła je delikatnie na pół i schowała do torby zaraz koło cennych lizaków. Czas zapomnieć o przeszłości nim samotność odbierze resztki uśmiechu.. Wyjęła z kieszeni klucz, którym opiekowała się od tak dawna, ile to już? Straciła rachubę. Klucz do skrzyni Wilków Zmierzchu, najcenniejszy przedmiot jaki miała, przyjemnie ciążył w jej palcach lecz również swym chłodem przypominał o pustce jaka ją otaczała. Zważyła przedmiot ostatni raz w dłoni po czym delikatnie, by nie zbudzić elfki, położyła go na poduszce Lothiniel. Odgarnęła kosmyk z czoła ostatniej, która była przy niej i odeszła powoli, niepewnie, walcząc ze sobą, by się nie oglądać.

Dzień zapowiadał się pięknie, słońce wstające zza kwitnących jabłoni nadawało wszystkiemu radosnego blasku, ptaki nawoływały do zabawy, nawet lizak smakował lepiej niż mogła sobie wyobrazić. Wakaii spoglądała w przyszłość myśląc o tych przyjaciołach którzy jej jeszcze pozostali, a przecież wcale ich nie było mało. Kochała Mjolnir, płomień ogrzewający jej serce. Jej Wilki odnalazły tam spokój, więc dlaczego ona by nie mogła? Planowała te wszystkie spotkania, zabawy i całe góry mymłanych flaków, jeśli tylko Kali i jego podopieczni zechcą przyjąć ją do swojego grona. Rozsiadła się wygodnie pod drzewem i zaczęła pisać list..

Drogi Kalibanie i wszyscy Mjolnirczycy

Pewno nie każdy z was pamięta jesio mnie, Wakaii, taką tam krasnoludkę, która w latach dawnych miała przyjemność walczyć u waszego boku. Zapewniam jednak, żem fajna dziewucha i pracować potrafim, to i przydać się na coś mogę. Smutno mi ostatnio z braku towarzystwa toć se pomyślałam, że może Mjolnir mnie przygarnąć zechce. Przeca zamy się nieco i lubimy trochu z tymi co się znamy..
Nu! To jak podejmieta jaką decyzję, na list powrotny czekam w Giranowej mieścinie, każdy kurier wie gdzie mnie tu odszukać.

Pozdrawiam ciepło i dużo lizaków życzę!
Wakaii

***

Wakusia - 65 lat szperania we flaczorach.
Zdjątko wysłało Wakajątko w prywatnej wiadomości do Ulkrafta.
Zaznaczam od razu, że Lothiniel, moja jasna elfka którą w zasadzie nie gram od kilku lat dostanie lidera klanu Wilków Zmierzchu jako że nie mam serca go usuwać. Klan jest od jakiegoś roku martwy i istnieje tylko ze względu na mój sentyment. Wszelkie recepty i części uzbierane przez mój klan są oczywiście do dyspozycji Mjolniru w razie, gdyby Mjolnir popełnił przyjecie mnie do swego szeregu.

P.S. Krasnolud ma zawsze rację niezależnie od przynależności do Mjolniru (nie wykluczam że Ci Mjolnirowi są fajniejsi)
P.S.2 Ryboo.. B.I.S.H.O.P.E.M. \o/

Za.

Uśmiechnęła się szeroko czytając list nakreślony znajomym charakterem pisma. Łezka zakręciła się w oku po czym mroczna bez zastanowienia krótko odpowiedziała...

Jak najbardziej za.

Geasss bez zadnego zastanowienia wygrzebuje w pamieci Wakaii twarze, nakaz rozkazem rozkazuje rozkazującym 'za' wygrzebać na wierzch.

Enteridas swój małoznaczacy głos - otwiera usta na tak.

Wakaii napisał:

[i]Drogi Kalibanie i wszyscy Mjolnirczycy

I wie dziewczyna, jak się zachować. Za.

Za

Mroczny Elf przeczytał dokładnie list, a na jego twarzy pojawił szeroki uśmiech, gdy po przegrzebani swojej, przypomniał sobie obraz małej wielbicielki lizaków.

Zapijaczony 'Puplet' przemieniony za sprawą magii w garbatego maga jest całym swoim mrocznym sercem za przyjęciem drobnej szperaczki.

Dołączył: 31 Mar 2009 Posty: 67 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

- Runedar... pudełko zapałek... - Obrazy z pamięci zalały świadomość.
- Brać... - Wyszeptała słabym głosem - To przez nią... a może dzięki niej... i ja te szeregi zasiliłam.

Czy ja wieeem, czy ona sie nadaaajeee - elfka spojrzala w sufit, usmiechajc sie nieznacznie pod nosem - moze dac jej szanse, jakis okres probny, albo co... - mrugnela do krasnoludki.

Pewno, ze za Smile

Nuuu nareszcie jakas krasnoludzka baba pomoze przy garach Saurze ! ZA !

Nu jeszcze czego ! Gotowanie? Ja? Chyba jeno jeśli o flaki i lizaki będzie chodziło

No i ja ZA

Za.

Pamiętam, pamiętam.
Mam nadzieję, że jakieś dawne urazy z przeszłości czy takie tam zatarł czas i uda nam się zacząć od nowa naszą znajomość.
Z mojej strony jestem ZA.

Pytanie mam tylko jak odnosisz się do wojny? Czy jesteś gotowa stanąć z nami ramię w ramię wobec wroga i takie tam. Wiem, że wojna zapewne nie jest Ci obca. Pytanie zadaję tylko dla zaspokojenia mojej ciekawości.

Nigdy mi nie zależało i nigdy nie będzie zależało na %. Nie boję się umierać mimo że pvp nie sprawia mi jakiejś szalonej przyjemności. Żałuję tylko, że nie macie wojny z Duchami, co by tradycji stało się za dość :> Wątpię, bym pchała się do wojennych polowań, ale unikać walki nie zamierzam.