Orian

Uchylił drzwi karczmy. Niewiele. Ot tyle, żeby przesunął się przez nie niski i wręcz chudy kapłan. Białe szaty, tu i owdzie pocerowane, praktycznie na nim wisiały. Wyglądały jak podebrane starszemu bratu. Nic nie widział w niezbyt oświetlonej karczmie. Zrobił krok. Wiatr trzasnął drzwiami, a młodzik prawie podskoczył. Chwilę przyzwyczajał wzrok do półmroku. Dawno nie odwiedzał Mjolniru. Zastanawiał się kogo ze starych przyjaciół zastanie. Zdało mu się, że w obracającej się do niego kobiecie rozpoznaje Vimei. Odchrząknął bardziej dla dodania sobie odwagi niż dla rzeczywistej potrzeby.
- Bo mówiłaś pani, że przydałby się Mjolnirowi kapłan, a ja ... no to przyszedłem. -
Wyglądał ciężko spłoszonego. Jak zamarły pod krzakiem zając, gotów do ucieczki na byle szelest. Bezwiednie zmiął w dłoni skraj szaty. Drugą ręką przytrzymywał sznur od worka z dobytkiem.

------------------

By zasadom uczynić zadość.
Orian - biskup, sztyleciarz.
Najpierw byłem w Canus Convictus, potem w Nirsavidari.
O Mjolnirze dowiedziałem się od Isorida i Laurealionusa, kiedy do Mjolniru z Canus Convictus przechodzili.
Chcę do was przystać z powodów kilku. Wojaczki spróbować, nowego aspektu kapłanienia się wyuczyć, w szerszym pograć gronie z przyjaciółmi i znajomkami starymi, nowych może nabyć, postać równocześnie sobie odgrywając, przydać się.
Talenta przejawiam osobliwe następujące: rymuję, postać odgrywam, kapłanię niezgorzej.
Byłem w Canus Convictus, a już mnie tam nie ma, bo poszedłem za Rayą, co mi chyba w nawyk weszło.

Obraz komnaty Urkraftowi wysłałem.

Za, za, za ... Very Happy

- Oriaaaan! - niewysokie i bardzo rude rzuciło się w objęcia kapłana. Wyściskało, po czym jakby spłoszone obciągnęło kusą spódniczkę i zarumieniwszy się stanęło obok jakby zawstydzone.

****

Jasne że ZA.

Mroczna zadumała się pewną chwilę słysząc bardzo znajome imię. Jednak nazwy bractw poprzednich nieco rozjaśniły jej w głowie. Przyjrzała się kapłanowi dokładnie, jak to mówią - od góry do dołu. Uśmiechnęła się drwiąco pod nosem, choć wcale nie miała takiego zamiaru, widząc jak człek zmiął szatę w garści.

- Nie mogę oprzeć się przekonaniu, że jużem o Tobie słyszała. Polowań nijak wspólnych w przeszłości nie widzę, ale słowa o Tobie dobiegły mych ciekawskich uszu. Za.

W pierwszym odruchu chciał się uchylić przed szarżą rudej, kuso odzianej dziewoi. Dostrzegłszy kto zacz stanął tyko mocniej na nogach i wytrzymał napaść. Objął ją i poklepał po plecach jakby nieco niepewnie. Po czym znowu odwrócił się do sali.

Ton głosu Tajany sprawił, ze przygryzł leciutko wargę. Chwilę później dotarły do niego słowa, jakże inne w wymowie. Z wdzięcznością skłonił lekko głowę co naprowadziło jego wzrok na figurę elfki. Przez moment trwał nieznacznie pochylony. Uświadomiwszy sobie, że się zwyczajnie gapi, wyprostował się natychmiast. Miał nadzieję, że nieprzesadna ilość światła w komnacie nie pozwoli nikomu dostrzec barwy czerwieniejących uszu.

Co tu dużo pisać, za Smile

PS: Z resztą, to B.I.S.H.O.P, to jak można być na nie? Razz

Ciemnowłosa dziewczyna stała pod ścianą z założonymi rękoma i przyglądała się uważnie, acz bez entuzjazmu kapłanowi. Na jej twarzy majaczył ni to uśmiech ni to dziwny grymas. Kiwnęła tylko głową, ale nie powiedziała ani słowa.

Oho, kogo nam tutaj przywialo. Witaj Orianie [skinela] Ja jestem jak najbardziej za. Mialam do czyniena z ow persona dosc czesto, troche sie z nim polowalo, pogawedzilo sie o tym i owym. Zacna persona.

Jestem ZA

Mae nachylila sie do kalibanowego ucha i lekko belkoczac szepnela:
-te, jarl, kcem go we wijewiorkach - spojrzala na czlowieka i puscila mu oczko, w usmiechu pokazujac ostre zabki.

Zmęczona siedziała za stołem owijając kosmyki srebrnych włosów dookoła palców.
- Przepraszam, że się na żadną wspaniałą mowę nie zbiorę dziś. Ale za Ogrodnikiem - słowo to wypowiedziała z nutką rozbawienia, jak zwykle - jestem za.

Orian, kali mi pozwolil cie porwac do Wewiorek. To mje uap!

Uśmiech jako taki był całkiem ładny. Ostre ząbki Maevienn jednak budziły skojarzenia z innymi ostrymi rzeczami mającymi skłonność do niespodziewanego zatrzaskiwania się. Orian uśmiechnął się niezbyt pewnie i szybko pokiwał głową. Zaraz też zawinął się do jakiegoś kąta. Wyciągnął butelkę mleka i zabrał się do pisania, starając się nie rzucać w oczy.

[Elf podszedł do człowieka podając butelkę z napitkiem, pachnącym ziołami] Jeśli chcesz pisać, to tylko przy tym trunku. Słowa które przelejesz dzięki niemu na pergamin spodobają się każdej, czy to Elfce czy Orczycy [uśmiechnął się szeroko] Skosztuj bracie i czuj się jak u siebie w domu.

Mroczny Elf spokojnie sobie siedział przy kontuarze, napełniając sobie Zajzlu do kufla ze stojącej obok beczułki, którą to niedawno dotaszczył do przybytku, wtem gdy drzwi się otworzyły mag przyjrzał się uważnie przybyszowi zamglonym wzrokiem i wysłuchawszy wcześniejszych wypowiedzi wymamrotał niewyraźnie:

- Coby sprawiedliwości stauo się zadość i cobym tyż głos miau we przyjeńciu tej fafuy, to jezde ZA, słyszau o nim ale nie polowau, ale no ten.. myślę, że we rekach tego Biskupiny można się czuć bezpiecznym tak, o rany pewno się umi zadbać, tak więc, JO! Brać ludzia niech pochla z nami!