Podanie Alakar

Mroczny wszedł do karczmy w stanie wskazującym na niski poziom sporzycia miodu pitnego. Rozejrzał się po zebranych zatrzymując wzrok na krasnoludach popijających piwo z dużych kufli.

- Serdeczne Jo drodzy Mjolnirczycy. Przychodze chcąc wstąpić w szeregi waszego Bractwa. Zapewne chcielibyście dowiedzieć się czegoś o mnie i mojej przeszłości, tak więc streszcze swoją historie. Od początku mojej wędrówki los swój związałem z Czerwoną Śmiercią i wieczną wojną. Pierwsze kroki stawiałem w bractwie Sengeren Yutsu, po rozpadzie klanu wstąpiłem w szeregi MorGurth. W tym klanie spędziłem większość swojego życia

Historia ta miała miejsce w czasach licznych wojen pomiędzy żyjącymi na ziemi rasami. W tych ponurych czasach w stolicy kraju elfów miała miejsce pewna uroczystość, było to rytuał nadania mocy magom. Z powodu licznych wojen w rytuale brali udział tylko trzej przyjaciele, po latach nauki mieli stać się pełnoprawnymi magami. Dla elfów otrzymanie statusu maga było najwyższym zaszczytem a ta trójka była znana w całym mieście ze względu na swój ponad przeciętny talent i niepohamowaną ciekawość magii.
Gdy ceremonia dobiegła końca ludzie zebrali się na głównym placu w mieście by świętować to wydarzenie, lecz ich spokój był pozorny. Nikt nie miał odwagi by sięgnąć po wino czy miód, wszyscy ludzie nie ruszali się już z domu bez broni, czy to małych poręcznych sztyletów czy ogromnych mieczy którymi byli w stanie odrąbać w razie potrzeby czyjąś głowę.
Ale powróćmy do opowieści o trzech głównych bohaterach. Parę dni po uroczystościach do bram miasta dotarły wrogie oddziały orków. Te rządne krwi stworzenia były prymitywne, lecz ich ogromna siła fizyczna i duża odporność na ból stwarzała z nich godnych przeciwników dla elfów. Oblężenie było pierwszym sprawdzianem umiejętności nabytych przez nowo pasowanych magów. Ich zadanie z pozoru było proste, lecz nikt nie przypuszczał, że skończy się ono tak tragicznie.
Alakar, Nissyre i Intharius bo tak było na imię bohaterom wymknęli się za miasta pod osłoną nocy. Chcieli dostać się w pobliże dział oblężniczych, które mieli zniszczyć, nikt nie przypuszczał, że to z pozoru łatwe zadanie przerodzi się w zażartą walkę z setką orków.
Plan był prosty Alakar wysadzi broń wroga, a Nissyre i Intharius będą w tym czasie go osłaniać przed wszelkim zagrożeniem. Niestety gdy doszli do dział wroga z pobliskich namiotów wyłoniła się setka ciężko uzbrojonych orków, przyjaciele nie mieli możliwości ucieczki. Na czele orków stał największy i zarazem najbrzydszy z nich. Wysunął się parę kroków do przodu, wtedy stało się cos niespodziewanego Intharius podszedł do niego i stanął po jego prawej stronie. Zdziwienie które wymalowało się na twarzy pozostałych dwóch magów spowodował głośny śmiech wśród wszystkich orków.
- Bracie, dlaczego? - z rozpaczą w głosie wyszeptał Alakar.
- Nie chciałem zostać w tym paskudnym mieście, w którym wieczna monotonia niszczy mnie od wewnątrz. Oni zaproponowali mi wielkie skarby i harem w każdym mieście tej krainy, których zawsze pragnąłem. Poświęcenie was jest niewielką stratą jaką poniosę w stosunku do korzyści które mogę osiągnąć. Wtem Intharius wydał z siebie zduszony odgłos. Jeden z orków niespodziewanie wbił sztylet w plecy zdrajcy i z uśmiechem na twarzy spoglądał na powoli konającego elfa.
- Nie! - wykrzyknęli niemal równocześnie pozostali przy życiu magowie. Wtem kapitan orków, wydał rozkaz do ataku.
Pierwsze zastępy orków padły pod wpływem trującego gazu, który wyczarował Alakar. To dało czas Nissyre, kilkoma zwinnymi i wytrenowanymi godzinami ćwiczeń ruchami przywołał błękitnego wilka. Była to cudowna istota nawet sam Alakar był zdziwiony doskonałością przyzwanego zwierzęcia, lecz umiejętnie to ukrył. Alakar nigdy nie zagłębiał się w tajniki magii przyzwania, jego pasją była nekromancja.
Gdy orkowie ujrzeli nowego przeciwnika cofnęli się o kilka kroków. Magowie widzieli strach w oczach przeciwników, lecz nie trwał on długo. Minął gdy zobaczyli groźną minę swojego dowódcy. Pierwszych dwóch orków padło w przeciągu trzech może pięciu sekund, gdy osunęli się na ziemi wszyscy ujrzeli co spowodowało ich nagłą śmierć. To błękitny wilk przywołany przez Nissyre dwoma machnięciami łap podciął gardła przeciwnikom. Na znak kapitana do walki rzuciło się kolejnych trzech orków. Pierwszy z nich padł pod wpływem zaklęcia rzuconego przez Alakara, jego kończyny były dziwnie powykręcane było widać jak bardzo cierpiał. Na ten widok dwóch walczących z wilkiem cofnęło się. Nie był to jednak dobry pomysł Alakar wykonywał juz kolejne dobrze znane mu zaklęcie. W jego rękach pojawiła się różdżka, Nissyre ją poznał był to prezent dla niego na szesnaste urodziny otrzymany od Divy. Nissyre i Alakar spojrzeli sobie prosto w oczy. Gdy Alakar kiwnął głową Nissyre odesłał swojego wilka a Alakar wydobył zaklęcie z różdżki wokół dwóch magów powstała przeźroczysta kula otaczająca ich od stup po czubek głowy. Po chwili na przeźroczystej powłoce zaczęły pojawiać się pojedyncze płomyki ognia, gdy powstało ich około 20 zaczęły kręcić się wzdłuż ścian kuli pozostawiając za sobą zapalone linie, po kilku sekundach cała kula stanęła w płomieniach, to co stało się później odczuli nawet mieszkańcy drugiego końca Elmore. Kula eksplodowała z ogromną siłą. Ogień zajął cały obóz w magiczny sposób nie wyrządzając szkód miastu i przyrodzie. Gdy dym opadł po obozie i samych orkach nie było śladu nie pozostał nawet popiół. Magowie stali w miejscu w osłupieniu podziwiając efekty rzuconego zaklęcia. Wtem zobaczyli na ziemi ciało zmarłego przyjaciela.
- Widocznie Shilen uznała, że nie był on zły - powiedział Nissyre.
- Tak masz racje, miał marzenia, do których chciał dążyć, lecz wybrał złą drogę i przypłacił to życiem. Tymi słowami kończy się jedna z wielu historii które opowiadano o dwóch dzielnych magach, który w hołdzie po zmarłym przyjacielu wyruszyli w drogę walcząc z hordami orków i wspierających ich w dalszych walkach Duchom.

Po wielu latach przyjaciele ponownie spotkali dawnego brata Inthariusa, stał się on jednym z Duchów, ale to już inna historia…

( Może bedzie dane Wam kiedyś usłyszeć dalsze historie...)

PS. Podanie umieszczone w imieniu Alakara z powodu braku dostepu do internetu.

yyyy... dobra to ja zacznę Smile

chce sie więcej dowiedzieć o kandydacie i wtedy wyraże swoje zdanie.

przespie sie z tym ...

Opowiadanie powielające stereotyp o złych orkach z błędami ortograficznymi. Brak mi szczegółów o Twej osobie . Co możesz nam zaoferować, czego oczekujesz od nas. Na chwilę obecną nie znam Cię i te opowiadanie oraz bardzo króciutkie streszczenie wcale mi nie zaprezentowało obrazu Twej osoby.

Pozwole sobie odpisać w imieniu Alakara:
Postać:Mroczny Elf
Profesje:Mag Burzy 7x/Tancerz Ostrzy 7x
Poprzednie klany:SengerenYutsu,MorGurth
Przyjaciele w sojuszu Midgard:Nissyre,Intharius.

PS.Co do błędów ortograficznych jeśli takowe był to z góry przepraszam to ja Inth sprawdzałem z Nissyre to opowiadanie.

Jesio zdjęcie z komnaty i będę na Tak.

Żadna postać nie posiada klanu.

brac na probe ;]

Do akademii bym wziął któregoś z młodziaków. To chyba dobry pomysł na poznanie.

ZA

Znam Kselosa hihi

Jo, muodzikiem do akademii na próbę, jak sie spiszę czyli da jakowes punkciki, zrobi zadanka rekrutacyjne. Przyjmiemy z otwartymi rykoma.

przyjęliśmy wczoraj do gwardii na próbę